മനസ്സ്.

തിരമാലകൾ തീരത്തുതല്ലി അഴിയും പോലെയാണ്
ചിലപ്പോൾ മനസ്സും...
വരുന്നതിനേക്കാൾ  ശക്തമായി
ഉടഞ്ഞുപോകുന്നു.
കണ്ണുനീരിന്റെ വക്കോളമെത്തിയൊടുങ്ങുന്ന
ഓളങ്ങളിൽ ലിപികൾ നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രണയം
ഒഴുക്കറ്റുപോകെ,
ഇടയിലെവിടെയോ കൊത്തിവെക്കുന്നുണ്ട്
മൌനത്തിന്റെ മഹാഗോപുരങ്ങൾ..
നിനക്കുമെനിക്കുമിടയിൽ ഒരു നോട്ടത്തിന്റെ
ദൂരവും ആഴവുമെങ്കിലും..,
കൌതുകമുണർത്തുന്നുണ്ട് ചിലപ്പോളെങ്കിലും.
ദൂരേക്കുമാറിനിന്നു ഞാനെന്നെത്തന്നെ
 ഒന്നു കണ്ടുകൊള്ളട്ടെ..!
അലോസരങ്ങളില്ലാതെ,
പിൻ വിളികളുടെ ആർദ്രതയില്ലാതെ,
ഒന്നു നടന്നുകൊള്ളട്ടെ..!!