വീ‍ട്...

മോഹത്തിന്റെ തെരുവുകളിൽ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ കണ്ണീരുറവുകൾ
ഒലിച്ചിറങ്ങും മുമ്പേ
ചുംബിച്ചെടുത്തിടം..
അക്ഷരങ്ങൾക്ക് മേൽ
ചിറകുവീശി പറക്കാൻ
കിനാ‍വുകളുടെ കണക്കുപുസ്തകം
കടം തന്നിടം.
മഴവില്ലും മയിൽ പീലിയും
കൈമോശം വന്നിട്ടും
ആകാശത്തിന്റെ നീലിമ
പകരം വച്ചിടം...
ഒറ്റവാക്കിൽ ഉടഞ്ഞുപോകേണ്ട
ഞാൻ എന്ന കിനാവിനെ
നിലാവുകളുടെ നിശാസ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക്
പരിഭാഷപ്പെടുത്തുന്നവൾ..
എനിക്കെന്നും നിനക്കെന്നുമില്ലാതെ
പകലിരവുകളുടെ നിശബ്ദസംഗീതം
പകർന്നുതന്നിടം..

മുറിവുകളിലേക്ക് അമർത്തിചുംബിക്കുമ്പോൾ,
ഒറ്റയ്ക്കായിപോയൊരുവളുടെ-
ആത്മാവുകീറി പുറപ്പെടുന്നുണ്ട്,
നിശ്വാസങ്ങളുടെ കൂ‍ൂറ്റൻ തിരമാലകൾ...
  എന്നിട്ടും...
സുഷുപ്തിയിലേക്ക് വിരൽ പിടിച്ചു നടത്തുന്നുണ്ട്,
എന്റേതുമാത്രമെന്ന് പകർത്തിയെഴുതുന്നുണ്ട്,
ന്യായാന്യായങ്ങളുടെ കണക്കെടുക്കാതെ,
ഏറ്റവും നിശബ്ദമായി.... നിഗൂഡമായി...