ഉപ്പുറയുന്ന സമുദ്രങ്ങൾ

“ഞാൻ “ഒരുവാക്ക്.....
കാലഹരണപ്പെടാത്ത
ഏതോ നിമിഷത്തിന്
ചുങ്കം കിട്ടിയത്......
ഉപ്പുറഞ്ഞ നമ്മുടെ
സ്നേഹദൂരങ്ങൾ
ഏതൊക്കെയോ സാഹസികർ
നീന്തിക്കടന്നിരിക്കുന്നു.....
വിയർപ്പിന്റെ മോഹസമുദ്രങ്ങളിലും
കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പുപരലുകൾ.....

വാക്കുകൾ തിങ്ങിഞെരുങ്ങിയ
ഈ വാഹനത്തിൽ
എനിക്ക്“ ഞാൻ “
കളവുപോയിരിക്കുന്നു..
കല്ലുവെച്ച നുണകളെ
വേണം ഇനി പ്രണയിക്കാൻ.
മഴവില്ലോ മയിൽ പീലിയോ
സൂര്യനോ ചന്ദ്രനോ
ത്രസിപ്പിക്കാത്ത
അറവുമാടുകളുടെ
ആത്മനൊമ്പരം മാത്രമൊഴുകുന്ന
ഈ രാത്രിയുടെ മുറ്റത്ത്
നമുക്കിനി പടം പൊഴിച്ചുകിടക്കാം....

ഇപ്പോൾ ഇവിടെ ഞാനോ നീയോ ഇല്ല..
ഉപ്പുറയുന്ന രണ്ട് ജന്മങ്ങളും അതിനിടയിലെ
ചില നിമിഷമിടിപ്പുകളും മാത്രം...