രണ്ടു ജീവിതങ്ങൾ

എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളൂടെ ആഴം തേടി വന്ന
സഞ്ചാരിയെ പൊലെ നീ
കൂട്ടികൊണ്ടു പോയതു
വെയിൽ തിളയ്ക്കുന്ന ഒരു പകലിലേക്ക്
പക്ഷികൾ പറക്കാത്ത,
പൂവുകൾ ചിരിയ്ക്കാത്ത,ചിത്രശലഭങ്ങളും
നിറങ്ങളും ഇല്ലാത്ത
വെയിൽ മാത്രം തിളയ്ക്കുന്ന ഒരു പകൽ
മൂർത്തവും അമൂർത്തവുമായ
എന്തൊക്കെയൊ പിന്നിലേക്കു പാഞ്ഞു.
കാറ്റിൽ പിടഞ്ഞ എന്റെ ഇലതുമ്പുകളിൽ
ആരുടേയോ സ്നേഹചുംബനം...
അതും നീ തന്നെയോ.........?
അപൂർണമായ വരികൾ പോലെ
രണ്ടു ജീവിതങ്ങൾ
നമ്മൾ ജീവിതത്തിന്റെ മലകയറി
മരണത്തിന്റെ മടയിറങ്ങി
കാറ്റു വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്നഏതോ
താഴ്വരയിലേക്ക്
അവിടേ നിന്നും താഴേക്കു താഴേക്ക്...
ഉണർന്നപ്പോൾ ഞാനൊ....,
ആഴത്തിൽ വേരുകളറ്റു തൂങ്ങിയ ഒരു മരം.
കാറ്റടിച്ചെന്റെ ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞുകരിഞ്ഞുപോയി.