നാടുകടത്തപ്പെടുന്നുണ്ട് ചിലപ്പൊഴെങ്കിലും...

നാടുകടത്തപ്പെടുന്നുണ്ട് ചിലതെല്ലാം.......
ഒരു ഒച്ചയെ മറ്റൊരു ഒച്ച കൊണ്ടോ
ഒരു നിഴലിനെ മറ്റൊരു നിഴലുകൊണ്ടോ
കുത്തിപ്പൊളിക്കും പോലെ നിശബ്ദവും
ഏകാഗ്രവുമായി ...
പലകാലങ്ങളിൽ പലദേശങ്ങളിൽ
പ്രവാസപ്പെട്ടവരുടെ ഓർമ്മകൾ പോലെ
ചങ്കുകത്തി തൂവിപ്പോകുന്ന ഒരു മിന്നൽ..
ഒരു ഭൂമിയെ പലരൂപങ്ങളിൽ
ദർശിക്കാനാണ് ഞാൻ
പശുവായും കോഴിയായും ഉരഗമായും....
എന്നിട്ടും നിങ്ങളുടെ കൊടിനിറങ്ങൾ
വരച്ചുചേർക്കുന്നുണ്ടെന്റെ ഭൂപടങ്ങൾ...
എഴുതിച്ചേർക്കുന്നു വേരുകൾ
പിരിയുമ്പോഴും ജലപാളികളിൽ
ഒരു ഹുങ്കാരം..

കടലാസുപൂവുകളുടെ മണമറ്റ
നിശ്ചലതയിലേക്ക്
ആരുടെയൊക്കെയോ
മണമൂറുന്ന ഓർമ്മ പകർത്തി
കലണ്ടറിന്റെ കള്ളികളിലേക്ക്
കുടിയിരിക്കുന്നു ചില നിറങ്ങൾ....
ഒരു ബോധം കൊണ്ട് പലബോധങ്ങളെ
പിരിച്ചെഴുതുന്നുണ്ട് നിലാവും നിശയും.

വാവു തോറും പെരുമ്പറകൊട്ടി
അടങ്ങുന്നുണ്ട് നെഞ്ചിൽ
കാമത്തിന്റെ കനലുകൾ.....
ഉണങ്ങാത്ത എന്റെ മുറിവുകളിലേക്ക്
ഒരു കത്തിമുന നീണ്ടുവരുവോളം......
നിന്റെ കാല്പടങ്ങളിൽ എന്റെ കലകൾ
പ്രണയനീലം പതിക്കുവോളം.....

തലകീഴായി കിടക്കുമ്പോഴാണ്
ഞാൻ മനുഷ്യനെ കണ്ടെത്തുന്നത്..
രണ്ടുമരങ്ങൾക്കിടയിൽ
ചേർത്തുകെട്ടി കുരുതിയാകുമ്പോഴാണ്
ഞാൻ മനുഷ്യനും നീ മ്യഗവും ആകുന്നത്..
എന്റെ പത്തിയിൽ നീ ആഞ്ഞുകൊത്തുമ്പോഴാണ്
നമ്മൾ ഉരഗങ്ങളാവുന്നത്..
അപ്പോൾ മാത്രമാണ് നമ്മൾ
ഒന്നാകുന്നത്..
പേരുകൾ തമ്മിൽ പുണരുന്നത്....
വേരുകൾ ആഴങ്ങളിലേക്കു വിരൽ
പിണയുന്നത്.....