ഏകാന്തതയുടെ അല്ലെങ്കിൽ വെളിച്ചത്തിന്റെ തുരംഗങ്ങൾ........

പരിചയമുണ്ട്,
ജന്മങ്ങൾക്കിടയിലെവിടെയൊ
രൂപപ്പെട്ട ഇടനാഴികളിൽ
ചിരിയുലഞ്ഞുരഞ്ഞു
മിഴിനീർചൊരിഞ്ഞ ഒരു സന്ധ്യ....
ഒന്നിച്ചൊരു കിനാവിന്റെ
കടലിലേക്ക് അറിയാതെ അറ്റുപോയത്...
ഉണ്ടത്, ഉറങ്ങിയത്,
നിഴലിനോട് പടവെട്ടിയതും,
ഉഷ്ണസ്വപ്നങ്ങളായിണചേർന്നുരുകിയതും.....
പരിചയമുണ്ട്..
നിന്റെ അറിവില്ലായ്മകളെയും
അസ്വസ്തതകളെയും....
നിന്റെ ഉമ്മ മണക്കുന്ന പൂവുകളെ,
വിരഹത്തിന്റെ നിഴലിനെ,
മരണത്തിന്റെ മണമുള്ള എന്റെ-
ഏകാന്തതകളിൽ ചതുരങ്ങളും
സമചതുരങ്ങളുമായി നീ മുറിച്ചു വിളമ്പിയ
ഇരുട്ടിനെ...
എൽ .ഇ ഡി ലാമ്പുകളുടെ വിളറിയ
ചിരിയിലേക്ക് പരിണമിച്ചിരുന്ന
കറുപ്പിന്റെ കനലുകളെ...
എങ്കിലും ഏകാന്തതയിൽ
ഇരുട്ടിന്റെ സാധ്യതകളിലേക്ക്
പറിച്ചുനടുന്നുണ്ട് ഞാനിപ്പോഴും
വെളിച്ചത്തിന്റെ വെള്ളാനകളെ.....
.
പരിചയമുണ്ട്..
നീയും ഞാനും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന സത്യത്തെ...
കണ്ടിട്ടേയില്ലെന്ന ആഭാസത്തെ.....
ഒടുങ്ങിപ്പോയെന്ന കള്ളത്തിനെ......
എന്നിട്ടും ആത്മാവിഷ്ക്കാരങ്ങളുടെ
വിരൽതുമ്പുകൾ വന്നു തൊടുന്നുണ്ട്,
ഇപ്പോഴും ഇരുളിലേക്ക് തുറക്കുന്ന
എന്റെ വെളിച്ചത്തിന്റെ തുരംഗങ്ങളെ.